Weet niet

Als je even geen antwoorden weet
Dan is er altijd nog de zekerheid van tijd

Morgen is er weer een dag

Fluisterdichten Vrijetijdsmarkt 4 september 2010

Mariska de Groot maakt van poezie straattheater op de Deventer vrijetijdsmarkt

http://www.deventer.nl/

Blauwtje (column)

Door de warme telefoon klonk: ‘Ik heb al een vriendin. Maar zelfs al had ik geen vriendin...’ Daar onderbrak ik wat er ging komen, met een lafhartig ‘Maakt niet uit, joh... We zien elkaar wel weer’. De implicatie van wat hij zei, was me toch wel duidelijk. Al waren we de laatste twee mensen op aarde. Al was ik Eva en hij Adam en hing er een slang uit een boom naar appels te happen. Al was de komst van een nieuw menselijk ras volledig van ons afhankelijk. Al zaten we op een onbewoond eiland met buiten mij alleen van die blote billen bavianen. Dan nog moest hij er niet aan denken om met me uit te gaan... AUW. Blauwtjes lopen is niet fijn.

Bij daten hoort niet alleen zoeken en eten. Afwijzen en afgewezen worden is ook onderdeel van het spel. Ik ben geen fan van blauwtjes. Ik probeer sjiek te incasseren en wuif de treurigheid die ik wel voel weg in het gesprek . Ik ben misschien gewogen en te licht bevonden, maar mijn eigenwaarde is nog intact. Hoofd omhoog en hou ’t droog. Er komt een leeftijd dat je niet meer op de grond kan gaan liggen huilen omdat ze niet met je willen spelen. Stalken is daarna wellicht een optie, maar strafbaar.

Toch is er iets erger dan een blauwtje lopen. Geen blauwtje lopen. Omdat je het niet hebt geprobeerd. De meest interessante man in je leven komt twee keer in de week om 20.30u en lost dan in een uur een medisch raadsel voor je op (House) terwijl je op de bank zit en zapt. Terwijl er buiten een wereld op je wacht met ontmoetingen die langer dan een uur kunnen duren. Als je durft.

Maar hoe je het ook bekijkt, een blauwtje lopen is toch een deuk in je pakje boter. Misschien zou er een EHBB moeten zijn. Een Eerste Hulp Bij Blauwtjes opdat de afgewezene nog in de spiegel kan kijken met een 'ik mag er best zijn’. Als House daar eens iets voor kan bedenken...

Septembereditie www.mvlife.nl/magazine

iBaar de nieuwste gadget

Apple brengt een nieuw apparaat op de markt. Het social networken, contacten leggen vanuit huis via het internet, heeft hen op een heel nieuw spoor gezet: de nieuwe eenzamen. Voor deze doelgroep bedacht Apple de ‘iBaar’. De iBaar komt in verschillende kleuren en met verschillende apps. Hoewel officieel de release pas staat gepland voor volgende week, zijn de volgende apps al uitgelekt: neusje, oortjes, vachtje. Een staartje is facultatief.


Next to Apple, it needs to be fed carrot occasionally, aldus de woordvoerder over de iBaar.

  De iBaar (spreek uit: aaibaar), de nieuwste wannahave.

Ik mis Koen

'Ik mis Koen'
'Wie?'
'Koen. Die ik ontmoet heb op de camping in Duitsland.'
'Maar we hebben nog nooit gekampeerd in Duitsland.'
'Nee. Maar ik denk dat als we in Duitsland zouden gaan kamperen, ik een jongen zou ontmoeten die Koen heet. En die Koen, dat is een toffe. Die zou ik dan gaan missen. Ik mis hem nu al. '
'Oh.'



Dit soort gesprekken hebben wij 's morgens thuis. Ongeveer. Ik zeg niet wie de cursieve is en wie de rechte. Maar het is gebaseerd op ware gebeurtenissen...

 Kamperen op Texel. Waargebeurd, maar zonder Koen.

Pretmissie

Vanmorgen vroeg mijn zoon me: ‘wat doe je liever, werken of vrij zijn?’ Ik zag de schok in zijn ogen toen ik niet gelijk antwoordde. Want voor hem is vrij zijn: buiten spelen, gamen, vakantietjes, keten, vriendjes, de straat op. Buiten school is elk moment als een verrassingsei: je weet niet wat je gaat krijgen, maar het wordt vast leuk...
En waarom kon ik dan niet volmondig:’ vrij zijn’ zeggen? Omdat ik mijn werk leuk vind. Ik ben de hele dag bezig met interessante materie, de tijd vliegt. De koffie is er goed en af en toe zegt iemand: dank je wel. Terwijl thuis, of vrij zijn, voor mij echt geen verrassingsei oplevert. Ik weet wel wat er in die wikkel wacht. Ik moet wassen, poetsen, vouwen, koken, taxibedrijf zijn voor zoons voetbal- en speelafspraakjes, mijn eigen koffie maken, drie oppassen bellen als ik zelf iets wil en uiterst zelden zegt er iemand: dank je wel.

Laatst waren we op vakantie met een gezelschap. Ik zag mijn zoon rennen over het strand. Hij keette, maakte vrienden en rolde uit de duinen. Ik betrapte mezelf dat ik jaloers was. Afgunstig dacht: hij heeft meer pret dan ik... Dat was het moment dat ik mezelf tot de orde riep: ben je niet lekker ofzo? Het is de bedoeling dat je pret maakt, het is nota bene vakantie. Onbesuisde luidruchtig plezier hóórt. Jij kan dat ook. Doe normaal (of abnormaal) en geniet! ’s Avonds heb ik een gelegenheidssmartlappenkoor opgericht en het café op zijn kop gezet. Nu ben ik een vrouw met een missie: maak werk van pret!

Lezerscolumn Opzij, mei 2010

Mijn buikorkest blaast de biltrompet

Mijn buikorkest blaast de biltrompet?

Soms bedenk je dingen, die mooi klinken. Maar ik heb er nog geen plaats voor bedacht. Wordt vervolgd.

Horrorskaap, een lenteproductie

(Even iets anders als poezie)


Supersam de movie

Woorden bij beelden, winters dichten in de lente

Kunstenaar Baski laat tekstschrijvers verhalen bij zijn Deventer wintertaferelen. Zelf dicht ik bij zijn schilderijen. Eind 2010 zal er een tentoonstelling komen, van deze 'fushion' van kunstdisciplines.



Geven

Zij krijgt waar ze op hoopte
Die mooie wikkel
Ze kan niet wachten
Van verlangen

Ze zal nooit vergeten
Dat hij niets nam
Alleen maar gaf, naar haar keek
En genoot

Die dag staat haar nog zo bij
Zo voor de geest
Alsof het gister
Niet lang geleden was

Ze waren groot geworden
Ouder ook
Maar hij keek nog steeds
En zij genoot

Dit gedicht is gepubliceerd onder pseudoniem: Robinson Spaans

Uit de Stentor: Kleine dichter tussen grote namen op boekenweekspektakel

Boeken en woorden vullen de schouwburg Deventer boekenweek


door Francisca Muller. maandag 15 maart 2010 | 08:00 |


DEVENTER - Twee dames, allebei een trolleykoffer achter zich aan zeulend, marcheren door de foyer van de Deventer Schouwburg.


Op weg naar een signeersessie van een van de schrijvers die hier deze middag te gast zijn tijdens het Boekenfestival. ,,Wat er in die koffers zit? Boeken natuurlijk!'', klinkt het in koor. De ex-schoonzussen, de één uit Noord-Holland en de ander uit Limburg, hebben deze middag in Deventer met elkaar afgesproken om handtekeningen van schrijvers te 'scoren'. En natuurlijk te luisteren naar voordrachten en interviews.

Ze kunnen hun hart ophalen, want verschillende bekende schrijvers zijn present bij het festival ter gelegenheid van de Boekenweek. Dimitri Verhulst, Thomas Rosenboom en schrijver-dichter des vaderlands Ramsey Nasr bijvoorbeeld. En, op de valreep, Arthur Japin. Hij vervangt Connie Palmen, wier echtgenoot Hans van Mierlo deze week overleed.

Bij de signeertafel ook de oud-Deventerse Karen de Zwart, die een forse stapel Japins uit haar rugzak haalt om te laten signeren. Ze heeft ook een van zijn voorleessessies bijgewoond. ,,Geweldig, hoe hij dat doet. Hij leest eigenlijk niet eens voor, hij dráágt voor. En alles helemaal uit zijn hoofd. Je kunt merken dat hij ook een theaterachtergrond heeft.''

Het is deze middag niet alleen maar literatuur wat de klok slaat. Er is ook muziek rond het Boekenweekthema en in het naastgelegen filmhuis draaien bijpassende films. Zoals 'De Helaasheid der dingen', de verfilming van de roman van Dimitri Verhulst. De schrijver zelf laat zich twee keer interviewen en boeit het publiek met zijn ontspannen verteltrant, compleet met Vlaams accent.

Tussen het schrijversgeweld valt de Deventerse Mariska de Groot op. Zij is deze middag uitgenodigd om haar gedichten ten gehore te brengen. Niet voor een groot publiek; integendeel. Ze noemt zichzelf fluisterdichter omdat ze haar gedichten exclusief bij mensen in het oor fluistert.

Omdat ze zelf klein van stuk is gebruikt ze een trapje om op gelijke hoogte met haar toehoorders te komen. ,,Het is voor mij een manier om mijn poëzie over te brengen. Op een podium kom ik wat minder tot mijn recht, maar in één-op-éénsituaties wel. Heel spannend, want fluisteren heeft iets intiems. Des te leuker als mensen het dan weten te waarderen.'' Het feit dat ze haar gedichten steeds aan één persoon toevertrouwt betekent automatisch dat het publiek dat ze deze middag kan bereiken, niet al te groot is. Maar dat vindt ze helemaal niet erg. ,,Het leuke is dat er zo iets te wensen overblijft voor de mensen die het níet kunnen horen. Je moet het vervelend vinden als je het misloopt.''

Deventenaar Jan de Groot wordt bij het verlaten van de schouwburg 'gestrikt' door de Deventer dichteres en luistert aandachtig naar haar gedicht. ,,Heel bijzonder'', zegt hij na afloop.

Het Boekenfestijn trekt uiteindelijk een kleine 500 bezoekers en dat stemt organisator Ingrid van Bergenhenegouwen tevreden. ,,Mensen zijn enthousiast over het programma.'' Van concurrentie met het optreden van Annejet van der Zijl was geen sprake, zegt ze. De schrijfster die deze week een biografie over Prins Bernhard uitbracht, was gistermiddag te gast bij Deventer Literair. ,,We hebben van te voren contact gehad met de organisatie. Qua tijd overlapte het elkaar wel enigszins maar het zat elkaar niet in de weg.


Een bijzondere verschijning in de Deventer Schouwburg tijdens het Boekenfestival: dichteres Mariska de Groot. Zij fluistert haar poëzie bij mensen in de oren. foto's Ab Hakeboom

Luister, ik fluister bij RTV Oost

Mijn '30 seconds of fame' hier te zien, in het programma 'Tijd voor Theater' door Peter Schoof.
http://www.rtvoost.nl/programma/programma.aspx?pid=217 Insteken op minuut 10...

Dief in de nacht, versie 2

Kunstenaar Baski (www.baski.nl) laat tekstschrijvers verhalen bij zijn Deventer wintertaferelen. Zelf dicht ik bij zijn schilderijen. Eind 2010 zal er een tentoonstelling komen, van deze 'fushion' van kunstdisciplines.





Dief in de nacht

Eerst heeft zij zijn hart gestolen
Het brak in duizend stukken
Hij stopte ze in zijn zak
Borg ze op

Naast duizend herinneringen
Zijn onderbroeken en sokken
Er bovenop een dikke trui
De deur in het slot

Het is niet voor het eerst
Maar deze keer
Komt hij niet weer
Aftocht zonder omkijken

Op zijn rug draagt hij
De scherven
In zijn borst
Voelt hij verslagen
MdG

Dief in de nacht

Kunstenaar Baski (www.baski.nl) laat tekstschrijvers verhalen bij zijn Deventer wintertaferelen. Zelf dicht ik bij zijn schilderijen. Eind 2010 zal er een tentoonstelling komen, van deze 'fushion' van kunstdisciplines.



Dief in de nacht

Eerst heeft hij haar hart gestolen
Het brak in duizend stukken
Hij stopte ze in zijn zak
Borg ze op

Naast duizend herinneringen
Zijn onderbroeken en sokken
Er bovenop een dikke trui
De deur in het slot

Het is niet voor het eerst
Maar deze keer
Komt hij niet weer
Aftocht zonder omkijken

Op zijn rug draagt hij
De scherven
In zijn borst
Voelt hij verslagen


MdG

In de pers...

DEVENTER De voorbereidingen voor de Deventer Boekenweek zijn in volle gang. Tijdens de boekentiendaagse (10 tot en met 20 maart) neemt het ZondagBoekenfestival op 14 maart in de Deventer Schouwburg een speciale plaats in. De werkgroep, bestaande uit coördinator Ingrid van Bergenhenegouwen, Aloys Alma (Schouwburg), Corrie Folkersma (Bibliotheek) en Lilian Vos (Leeuwenkuil/ Kunstcircuit), heeft een interessante middag in petto.
Het is dit jaar de derde keer dat het ZondagBoekenfestival wordt gehouden. ,,In april vorig jaar, dus vlak na de Deventer Boekenweek 2009, zijn we al begonnen met de voorbereidingen voor de week van 2010. Het is een hele leuke klus om te doen, maar ook intensief. In het begin vergaderen we eens per twee maanden, maar naarmate de Boekenweek dichterbij komt, zitten we veel vaker bij elkaar. Het ZondagBoekenfestival is vooral een kwestie van veel regelwerk. Zo moeten er bijvoorbeeld schrijvers geboekt worden. Aangezien de bibliotheek diverse contacten onderhoudt met schrijvers en hun impresariaten, ligt hier een duidelijke taak voor Corrie. Zo heeft ieder werkgroeplid een eigen netwerk. Aloys legt de data voor het zondagmiddagspektakel in de schouwburg al lang van te voren vast en regelt diverse facilitaire zaken binnen de Schouwburg. Lilian betrekt vooral vrijwilligers en mensen uit de wereld van de amateurkunsten bij het festival, zoals vorig jaar het geval was toen de Fanfare uit Lettele optrad samen met het theatergroep Beu. “We zijn een werkgroep die voortkomt uit het deelnemersoverleg van de Deventer Boekenweek. Bijna alle culturele instellingen doen mee aan de Boekenweek.”
Thema van de Boekenweek en dus ook van het ZondagBoekenfestival, is Jong zijn. Dit thema is landelijk vastgesteld. De werkgroep heeft de komst van een aantal schrijvers geregeld die tijdens hun lezing zullen ingaan op dit thema. Naast Connie Palmen zijn dat 'dichter des vaderlands' Ramsey Nasr, Dimitri Verhulst en Thomas Rosenboom. Het publiek wordt bij de ingang verwelkomd door fluisterdichteres Mariska de Groot, die op oorhoogte gedichten influistert. En omdat ze zelf vrij klein van stuk is, doet ze dat gedeeltelijk staand op een trapje… Verder staan een optreden van DSK Trio, een talkshow onder leiding van Alied van der Meer en een boeken- en antiquarenmarkt op het programma.
De werkgroep heeft een aantal bekende Deventenaren gevraagd jeugdfotos toe te sturen. Deze worden aan de muur gehangen waarna het publiek mag raden welke naam er bij hoort. Wie de meeste bekende Deventenaren goed heeft geraden, wint een boekenbon. De werkgroepleden verwachten een interessante middag. ,,De schrijvers zijn in het hele gebouw aanwezig en signeren.

De gezamenlijke afsluiting van het ZondagBoekenfestival wordt gehouden in de grote zaal met een optreden van De Kift. Dat is een spektakel: swingende muziek, mooie Nederlandse teksten en gedichten. Leerlingen van het Etty Hillesum Lyceum zullen gedichten voordragen, leerlingen van de muziekschool zullen meespelen. De decors en de aankleding van de zaal worden verzorgd door leerlingen van de locatie Arkelstein van het Etty Hillesum Lyceum.

Woorden bij beelden, vers 5

Kunstenaar Baski (www.baski.nl) laat tekstschrijvers verhalen bij zijn Deventer wintertaferelen. Zelf dicht ik bij zijn schilderijen. Eind 2010 zal er een tentoonstelling komen, van deze 'fushion' van kunstdisciplines.




Het sneeuwt een gordijn

Het sneeuwt
Het sneeuwt een gordijn
Het sneeuwt een deken
Het sneeuwt een tapijt

Mensen, blijf binnen
Buiten doet rillen
Botten verkillen
Wensen verstillen

Tussen de vlokken
Kiert het licht
Duwt zich naar buiten
En valt zacht

Morgen wordt er weer sneeuw verwacht

6 word memoir

Het 6 word memoir is een (kort) verhaal van 6 woorden, dat toch betekenis heeft. Hemmingway schijnt met de volgende tekst de eerste te hebben geschreven en is daarmee de bedenker van het 'genre': 'For sale, baby shoes, never worn'.

Het NRC schreef een artikel hierover en moedigde lezers aan Nederlandse memoirs in te zenden... En dus was op de achterpagina van 17 februari het volgende te zien:

Mariska leest Etty

Lezen van Etty Hillesums werk is een ervaring. Het is een ervaring die het tegenovergestelde is van Mindfulness. Mindfulness is leven in het nu. Wat ervaar je nu, zit je lekker in je vel, bedenken van een boodschappenlijstje, ruzie met je baas die je dwars zit, gedachten of je je benen nog zal scheren in de winter.
Etty Hillesum leidt je daarvan weg. Als je zelf nog dacht in elk geval in het centrum van je eigen leven, je eigen tijd te staan, dan toont Etty aan dat tijd niet bestaat als het gaat over ervaren van gevoelens over gebeurtenissen die zij beschrijft.

Je kunt niet negeren, niet verhullen, niet bedekken, niet afwijzen wat zij beschrijft, over de verschrikkingen van het waarnemen van lijden van anderen. Ze heeft het over ogen in afwezige gezichten, gestorven kinderen en mensen die als beesten worden behandeld. Al deze dingen zijn bedacht en uitgevoerd, niet door monsters maar door andere mensen.

Wat het voor mij extra aangrijpend maakt, is dat deze geschiedenis nog zo jong is. Het lijkt heel lang geleden, je wenst dat het zo ver weg is als de dinosaurussen en de ijstijd. Maar in werkelijkheid is deze erfenis jong genoeg om je opa en oma, of een oude buurman ernaar te kunnen vragen. Het heeft dus maar 2 generaties gescheeld of jij was erbij.

En daarmee is mijn brug naar identificeren met Etty gelegd. In de vrouw van dertig, complex, intelligent, warmbloedig, liefhebbend en met gevoel voor schrijven, herken ik mezelf. Wat zij schrijft uit het kamp maakt mij boos, alsof ik haar kan kennen. Het maakt me niet alleen boos, vanwege de monsterdaden van mensen. Maar boos op Etty, omdat zij kans had om zich te redden en die kans niet benutte. Waarom deed ze dat niet? Waarom was zij bereid, in de waan van de dag, als een lam de slachtbank op te schuiven? Zij was niet onwetend, niet dom. Waarom, overgave?

Ik herstel mezelf: als mijn kind verliest met schaken, zeg ik: het maakt niet uit, je hebt al meer gedaan dan iemand die met de billen op de bank is gebleven...Wie ben ik om Etty verwijten te maken, terwijl ze leven heeft gegeven aan zoveel sterven, door haar woorden. Ik had het Etty gegund om over andere dingen te gaan schrijven. Over liefdes, zomers en kinderen die komen. Over opbouw en bloei. Over verwerkte en onverwerkte gevoelens en leren leven in het nu.

www.ettyhillesumcentrum.nl

Ik ben deelnemer van een project rondom de herdenking van de WOII, 'Deventer leest Etty'. Het werk van Etty Hillesum beschrijft de verschrikkingen in kamp Westerbork van binnenuit. 'Deventer leest Etty' wil haar werk eren en verspreiden, opdat we niet vergeten.

Ghosts of the past, vers 4

Kunstenaar Baski (www.baski.nl) laat tekstschrijvers verhalen bij zijn Deventer wintertaferelen. Zelf dicht ik bij zijn schilderijen. Eind 2010 zal er een tentoonstelling komen, van deze 'fushion' van kunstdisciplines.



Ghosts of the past

Ik weet nog hoe je naast me lag
Warm. Zacht. Ademend.
Hoe je was opvouwde.
Naar me lachte.
Het leek zo gewoon, maar het was zo bijzonder
Wat volgde de kou. Zo koud.

Je wang was koud. Je lach bevroren.
Mijn hart werd een klomp.
Het werd kil in huis.
Het licht was minder helder.
Mijn hoofd werd minder helder.

Soms denk ik dat ik je zie.
Niet op zo’n troostende manier van ‘zij waakt nu over jou’
Nee, ik zie jou gewoon overal.
Ik zie je lopen aan de hand van een andere man.
Ik zie je fietsend, de rug van een andere vrouw
Ik zie je in de straten, op muren
In de schaduwen die me volgen.
Ben jij niet meer alleen?
Soms leg ik mijn hand op steen
Het klopt niet, toch doe ik het

Na al die lege avonden
Is mijn gemoed zo zwaar
Ik loop over bruggen
Langs de rivier.
Wie zal mij missen?
Zou het water erg koud zijn?
Dat zijn de vragen die ik niet had
Toen jij nog lachte
En de was vouwde

MdG

Woorden bij beelden

Kunstenaar Baski (www.baski.nl) laat tekstschrijvers verhalen bij zijn Deventer wintertaferelen. Zelf dicht ik bij zijn schilderijen. Eind 2010 zal er een tentoonstelling komen, van deze 'fushion' van kunstdisciplines.





Zoveel dingen om te onthouden

Hoe jij mijn veters strikte
Je warme hand op mijn schouder
Het schrille gekras van mijn ijzers
Iedereen had pret!

Mijn eerste keer, nog zo onzeker
En jij, schijnbaar moeiteloos
Zoals je lange slagen sloeg
En ik wiebelde met knikkende knieen

Ik zag ijs zo vaak van dichtbij
Mijn bil raakte het ijs, dat brandde
Ik kuste het ijs
Nou ja, dan toch bijna

En jij. Nooit werd jij het moe
Mij te duwen,
Mij te trekken
Nooit zei jij: nu het is genoeg

Daarom, mag het altijd winter blijven?
Dat er kinderen zijn die spelen
En die roepen: harder, nog harder
Vanaf een slee?

En mag ik dan nog eens
Maar liefst nog elke dag
Mag ik dan telkens weer
Met jou mee?


MdG

Woorden bij beelden

Kunstenaar Baski (www.baski.nl) laat tekstschrijvers verhalen bij zijn Deventer wintertaferelen. Zelf dicht ik bij zijn schilderijen. Eind 2010 zal er een tentoonstelling komen, van deze 'fushion' van kunstdisciplines.





Iedereen denkt
Stond ik maar daartussen
Hield iemand maar zo van mij
En mijn hand vast

Was het zo koud
Ik zou het vergeten
Als ik daar stond
De kerk mijn kroon

Ik zou een muts dragen
Zonder te zeuren
Ik breide een sjaal
Met heel veel geduld

Heel veel zou ik geven
Om zoveel te krijgen
Als ik ook maar even
Daartussen kon staan

(c) Mariska de Groot, januari 2010

Fluisterdichten in beelden

Kriebels

Ik heb kriebels van binnen,
Maar ik wil niet krabben

Bang ben ik dat
Die vlinder zal ontsnappen

- door een deurtje bij m’n navel-

Morgen zet ik er een bordje neer:
Alleen bestemd voor eenrichtingsverkeer