Zoveel dingen om te onthouden
Hoe jij mijn veters strikte
Je warme hand op mijn schouder
Het schrille gekras van mijn ijzers
Iedereen had pret!
Mijn eerste keer, nog zo onzeker
En jij, schijnbaar moeiteloos
Zoals je lange slagen sloeg
En ik wiebelde met knikkende knieen
Ik zag ijs zo vaak van dichtbij
Mijn bil raakte het ijs, dat brandde
Ik kuste het ijs
Nou ja, dan toch bijna
En jij. Nooit werd jij het moe
Mij te duwen,
Mij te trekken
Nooit zei jij: nu het is genoeg
Daarom, mag het altijd winter blijven?
Dat er kinderen zijn die spelen
En die roepen: harder, nog harder
Vanaf een slee?
En mag ik dan nog eens
Maar liefst nog elke dag
Mag ik dan telkens weer
Met jou mee?
MdG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten