Wachten op niets

De zwemvierdaagse in het Borgelerbad gaat weer beginnen. Gaan we voor goud2? Hierdoor moest ik aan onderstaand gedicht denken. Nu ook in beeld.

Wachten op (n)iets



Als mijn verveling van vlees was
Was het als een aarzelende schoonspringer
Die in een weifelende gang
Boven op de plank was beland

Zich aldoor afvragend: waarom? Waarom?
Maar er is geen antwoord,
Zoals er ook geen kür is
Tegen fatsoenlijke verveling

De schoonspringer veert
En keert zich om
Hij ziet de glinstering van het bad
Verlangen maakt zich van hem meester

In vlotte tred, niet vliegende vaart
Neemt hij een aanloop
Een ademstoot in één

De sprong vervult hem even van niets
Het dáárom
Dan is het moment voorbij
Breekt het oppervlaktewater open

Veelal verlang ik naar het niets en dáárom
Maar vertwijfeld bevind ik me nog steeds
Op een ellenlange plank
Van mentale voorbereiding