Het was de dag
Dat ik aan de IJssel zat
Zon en maan
Wind in mijn haar
Wind in mijn hoofd
Wind in mijn hart
De stroming voerde me mee
Toch zat ik onbewogen
Het was die dag
Dat ik bedacht:
Mijn gras is groen genoeg
Mariska de Groot (1974), fluisterdichter. Haar taalgebruik is eenvoudig en toch gelaagd. Haar woordvondsten zijn vernieuwend, gekunsteldheid of clichés ontbreken. In de uitvoering van haar fluisterdichterschap als straattheater of op festivals ontpopt Mariska zich als een ontwapend kunstenaar. Staand op een ladder fluistert zij gedichten in het oor. Geeft de luisteraar zich gewonnen, dan is dit een betoverende presentatievorm. Poëzie, gedichten, light verse, vrij werk en toegepaste kunst.
Jij denkt dat ik voor je koffie kom. Maar ik kom voor je lepeltje. Lepeltje lepeltje
vrijdag 20 maart 2015
Groen genoeg
Labels:
bezieling,
bezinning,
deventer,
fluisterdichter,
ijssel,
mariska de groot,
meditatie,
poezie,
rouw tekst
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten