Mariska de Groot (1974), fluisterdichter. Haar taalgebruik is eenvoudig en toch gelaagd. Haar woordvondsten zijn vernieuwend, gekunsteldheid of clichés ontbreken. In de uitvoering van haar fluisterdichterschap als straattheater of op festivals ontpopt Mariska zich als een ontwapend kunstenaar. Staand op een ladder fluistert zij gedichten in het oor. Geeft de luisteraar zich gewonnen, dan is dit een betoverende presentatievorm. Poëzie, gedichten, light verse, vrij werk en toegepaste kunst.
Jij denkt dat ik voor je koffie kom. Maar ik kom voor je lepeltje. Lepeltje lepeltje
woensdag 28 oktober 2015
donderdag 22 oktober 2015
Bankjes
Bankjes
Valt mijn oog op dat hout
Zoveel goeds en beetje fout
Planken gebouwd voor stille hoop
Wat zouden de bankjes
Langs de IJssel
In het park
Onderweg met blik vooruit
Over al die mensen kunnen verhalen
Van het zitten
Van het spelen
De passanten
Nooit vervelen
Al die woorden
Alle talen
Van de jongens met hun weed
Van de opa met zijn kleinkind
Vol vriendinnen en sigaretjes
Kleine leed, geheimen en gedeelde kleine pretjes
Alleen de bankjes
Zullen blijven
Zullen blijven zwijgen
En daarin nimmer falen
Elke keer als ik er loop
Telkens wanneer ik er weer eens fietsValt mijn oog op dat hout
Zoveel goeds en beetje fout
Planken gebouwd voor stille hoop
Wat zouden de bankjes
Langs de IJssel
In het park
Onderweg met blik vooruit
Over al die mensen kunnen verhalen
Van het zitten
Van het spelen
De passanten
Nooit vervelen
Al die woorden
Alle talen
Zo gezegd en zo gezwegen
Van de Poolse en haar heimweeVan de jongens met hun weed
Van de opa met zijn kleinkind
Vol vriendinnen en sigaretjes
Kleine leed, geheimen en gedeelde kleine pretjes
Moment vervlogen, niet meer te achterhalen
In de zon en in de regenAlleen de bankjes
Zullen blijven
Zullen blijven zwijgen
En daarin nimmer falen
Mariska de Groot, fluisterdichter
Labels:
fluisterdichter,
gedicht,
mariska de groot,
parkbankjes,
passanten,
poezie
vrijdag 16 oktober 2015
dinsdag 6 oktober 2015
Kliko en de onverwachte redder
Kliko en de onverwachte
held
Niet elke heldRijdt op een paard
Vecht met een draak
Nooit uitgeteld
Ook een vuilnisman
Kan op een dagEen redder zijn
Heel onverwacht
Zo hoorde hij op ophaaldag
Zacht ‘oink oink oink’Waar stilte lag
Zijn hart maakte een sprong
Toen hij onder het afval een cavia zag
Het scharminkel met een slechte start
Sprong uit de bakRecht in zijn hart
Waarna hij hem in veiligheid bracht
Daar kreeg het beest een geuzennaam
‘Kliko’ mocht hij heten
De dierenarts maakte hem weer heel
Opdat we niet vergeten
Kliko blijkt een kleine boef
Hij heeft mijn hart gestolenWij noemen hem nu Joepie
Joepie, vier het leven!
Abonneren op:
Posts (Atom)