Mariska de Groot (1974), fluisterdichter. Haar taalgebruik is eenvoudig en toch gelaagd. Haar woordvondsten zijn vernieuwend, gekunsteldheid of clichés ontbreken. In de uitvoering van haar fluisterdichterschap als straattheater of op festivals ontpopt Mariska zich als een ontwapend kunstenaar. Staand op een ladder fluistert zij gedichten in het oor. Geeft de luisteraar zich gewonnen, dan is dit een betoverende presentatievorm. Poëzie, gedichten, light verse, vrij werk en toegepaste kunst.
Jij denkt dat ik voor je koffie kom. Maar ik kom voor je lepeltje. Lepeltje lepeltje
donderdag 7 april 2011
‘Mondopname’
Mag ik even in je mond fluisteren
En dan met mijn tong luisteren
Of jij me ook nog iets te vertellen hebt?
Laat het me maar even weten,
’t Liefst nog voor het eten,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten