Fluisterdichten Vrijetijdsmarkt 4 september 2010

Mariska de Groot maakt van poezie straattheater op de Deventer vrijetijdsmarkt

http://www.deventer.nl/

Blauwtje (column)

Door de warme telefoon klonk: ‘Ik heb al een vriendin. Maar zelfs al had ik geen vriendin...’ Daar onderbrak ik wat er ging komen, met een lafhartig ‘Maakt niet uit, joh... We zien elkaar wel weer’. De implicatie van wat hij zei, was me toch wel duidelijk. Al waren we de laatste twee mensen op aarde. Al was ik Eva en hij Adam en hing er een slang uit een boom naar appels te happen. Al was de komst van een nieuw menselijk ras volledig van ons afhankelijk. Al zaten we op een onbewoond eiland met buiten mij alleen van die blote billen bavianen. Dan nog moest hij er niet aan denken om met me uit te gaan... AUW. Blauwtjes lopen is niet fijn.

Bij daten hoort niet alleen zoeken en eten. Afwijzen en afgewezen worden is ook onderdeel van het spel. Ik ben geen fan van blauwtjes. Ik probeer sjiek te incasseren en wuif de treurigheid die ik wel voel weg in het gesprek . Ik ben misschien gewogen en te licht bevonden, maar mijn eigenwaarde is nog intact. Hoofd omhoog en hou ’t droog. Er komt een leeftijd dat je niet meer op de grond kan gaan liggen huilen omdat ze niet met je willen spelen. Stalken is daarna wellicht een optie, maar strafbaar.

Toch is er iets erger dan een blauwtje lopen. Geen blauwtje lopen. Omdat je het niet hebt geprobeerd. De meest interessante man in je leven komt twee keer in de week om 20.30u en lost dan in een uur een medisch raadsel voor je op (House) terwijl je op de bank zit en zapt. Terwijl er buiten een wereld op je wacht met ontmoetingen die langer dan een uur kunnen duren. Als je durft.

Maar hoe je het ook bekijkt, een blauwtje lopen is toch een deuk in je pakje boter. Misschien zou er een EHBB moeten zijn. Een Eerste Hulp Bij Blauwtjes opdat de afgewezene nog in de spiegel kan kijken met een 'ik mag er best zijn’. Als House daar eens iets voor kan bedenken...

Septembereditie www.mvlife.nl/magazine

iBaar de nieuwste gadget

Apple brengt een nieuw apparaat op de markt. Het social networken, contacten leggen vanuit huis via het internet, heeft hen op een heel nieuw spoor gezet: de nieuwe eenzamen. Voor deze doelgroep bedacht Apple de ‘iBaar’. De iBaar komt in verschillende kleuren en met verschillende apps. Hoewel officieel de release pas staat gepland voor volgende week, zijn de volgende apps al uitgelekt: neusje, oortjes, vachtje. Een staartje is facultatief.


Next to Apple, it needs to be fed carrot occasionally, aldus de woordvoerder over de iBaar.

  De iBaar (spreek uit: aaibaar), de nieuwste wannahave.

Ik mis Koen

'Ik mis Koen'
'Wie?'
'Koen. Die ik ontmoet heb op de camping in Duitsland.'
'Maar we hebben nog nooit gekampeerd in Duitsland.'
'Nee. Maar ik denk dat als we in Duitsland zouden gaan kamperen, ik een jongen zou ontmoeten die Koen heet. En die Koen, dat is een toffe. Die zou ik dan gaan missen. Ik mis hem nu al. '
'Oh.'



Dit soort gesprekken hebben wij 's morgens thuis. Ongeveer. Ik zeg niet wie de cursieve is en wie de rechte. Maar het is gebaseerd op ware gebeurtenissen...

 Kamperen op Texel. Waargebeurd, maar zonder Koen.

Pretmissie

Vanmorgen vroeg mijn zoon me: ‘wat doe je liever, werken of vrij zijn?’ Ik zag de schok in zijn ogen toen ik niet gelijk antwoordde. Want voor hem is vrij zijn: buiten spelen, gamen, vakantietjes, keten, vriendjes, de straat op. Buiten school is elk moment als een verrassingsei: je weet niet wat je gaat krijgen, maar het wordt vast leuk...
En waarom kon ik dan niet volmondig:’ vrij zijn’ zeggen? Omdat ik mijn werk leuk vind. Ik ben de hele dag bezig met interessante materie, de tijd vliegt. De koffie is er goed en af en toe zegt iemand: dank je wel. Terwijl thuis, of vrij zijn, voor mij echt geen verrassingsei oplevert. Ik weet wel wat er in die wikkel wacht. Ik moet wassen, poetsen, vouwen, koken, taxibedrijf zijn voor zoons voetbal- en speelafspraakjes, mijn eigen koffie maken, drie oppassen bellen als ik zelf iets wil en uiterst zelden zegt er iemand: dank je wel.

Laatst waren we op vakantie met een gezelschap. Ik zag mijn zoon rennen over het strand. Hij keette, maakte vrienden en rolde uit de duinen. Ik betrapte mezelf dat ik jaloers was. Afgunstig dacht: hij heeft meer pret dan ik... Dat was het moment dat ik mezelf tot de orde riep: ben je niet lekker ofzo? Het is de bedoeling dat je pret maakt, het is nota bene vakantie. Onbesuisde luidruchtig plezier hóórt. Jij kan dat ook. Doe normaal (of abnormaal) en geniet! ’s Avonds heb ik een gelegenheidssmartlappenkoor opgericht en het café op zijn kop gezet. Nu ben ik een vrouw met een missie: maak werk van pret!

Lezerscolumn Opzij, mei 2010

Mijn buikorkest blaast de biltrompet

Mijn buikorkest blaast de biltrompet?

Soms bedenk je dingen, die mooi klinken. Maar ik heb er nog geen plaats voor bedacht. Wordt vervolgd.

Horrorskaap, een lenteproductie

(Even iets anders als poezie)


Supersam de movie